Nereye kadar

Bir gerçeği itiraf edelim.

Galatasaray sahada dişini gösteren takımlarla 'kavga' edemiyor.

Öylesine bir yapısı var ki, direnci kırıldığı anda parçalanıyor.

Kasımpaşa maçı sonrası mikrofon uzatılan Hamit Altıntop bu ruh halini 'özgüven' başlığında anlattı aslında.

Mancini sonrası yeni taktiksel yapıya alışmak, kadro temelindeki yanlışlıklar, maddi belirsizlikler, yönetim değişikliği bir yana Galatasaraylı futbolcular 'öncelikle' kendilerine olan güvenlerini yitirmiş...

Özellikle Şampiyonlar Ligi'nde... 

Anderlecht, Arsenal ve Dortmund maçlarındaki olumsuz tablo, lig performansına da yansıyor aslında... 
Galatasaray'ın Türkiye için 'yeterli' sayılabilecek kadro kalitesi, -Başakşehir maçı dışında- zirveye tutunmasını sağladı.

Ama akılda hep şu soru var: 

Nereye kadar?

Futbola azıcık mantıkla bakan, Borussia Dortmund karşısındaki bu skoru tahmin ederdi.

Biz mantıktan öte duygularıyla bakan bir toplumuz.

Kemal Sunal filminde bile gözyaşı dökecek bir sahne bulan ben; zerre kadar umutlu konuşmadıysam durumu varın siz düşünün...

Evet, Galatasaray kazansın çok istedim...

Neden biliyor musunuz?

Sırf, Ermenek'te 'Babama Galatasaray'ın maçı var derseniz gelir' diyen çocuk için...

O'nun yüzünde en azından bir tebessüm olur belki diye...
 

Şairin dediği gibi...

Çok istedim,

Çok istedi

Çok istedik...

Ama olmadı...